Opis wyglądu Występowanie Odżywianie Rozmnażanie Znaczenie gospodarcze Ochrona Ciekawostki Nazwy w językach obcych
Miruna nowozelandzka, inaczej buławik nowozelandzki, (łac. Macruronus novaezelandiae) to gatunek średniej wielkości drapieżnej morskiej ryby z rodziny morszczukowatych zamieszkującej wody południowo-zachodniego Pacyfiku wokół wybrzeży Nowej Zelandii oraz wzdłuż południowych wybrzeży Australii.
Miruna nowozelandzka posiada mocno wydłużone, spłaszczone i silnie zwężające się ku tyłowi ciało pokryte drobnymi łuskami cykloidalnymi. Głowa stosunkowo duża z dużym otworem gębowym - bez wąsika na podbródku oraz z dużymi oczami. Grzbiet ma kolor srebrzysty, czasami z fioletowawym lub niebiesko-zielonkawym połyskiem, boki i brzuch srebrzysto-białe, głowa lekko ciemniejsza z jakby czarnym nalotem. Miruna osiąga przeciętnie rozmiar około 80 cm (max. 130 cm) i wagę około 1,5 kg. Gatunek drapieżny - polują przede wszystkim na mniejsze ryby z rodziny świetlikowatych ale także na skorupiaki oraz kałamarnice.
| Domena: | eukarionty |
| Królestwo: | zwierzęta |
| Typ: | strunowce |
| Podtyp: | kręgowce |
| Gromada: | promieniopłetwe |
| Rząd: | dorszokształtne |
| Rodzina: | morszczukowate |
| Rodzaj: | Macruronus |
| Gatunek: | Macruronus novaezelandiae |
Miruna nowozelandzka posiada mocno wydłużone, spłaszczone i silnie zwężające się ku tyłowi ciało pokryte drobnymi łuskami cykloidalnymi. Głowa stosunkowo duża z dużym otworem gębowym - bez wąsika na podbródku oraz z dużymi oczami. W pierwszej płetwie grzbietowej występuje 12-13 sztywnych promieni oraz od 96 do 106 miękkich promieni w drugiej. W płetwie odbytowej od 89 do 93 miękkich promieni. Druga płetwa grzbietowa i płetwa odbytowa zlane są z płetwą ogonową. Grzbiet ma kolor srebrzysty, czasami z fioletowawym lub niebiesko-zielonkawym połyskiem, boki i brzuch srebrzysto-białe, głowa lekko ciemniejsza z jakby czarnym nalotem. Płetwy ciemno-szare lub prawie czarne. Miruna osiąga przeciętnie rozmiar około 80 cm (max. 130 cm) i wagę około 1,5 kg. Dożywa maksymalnie 25 lat.
Orientacyjna mapa występowania gatunku ryby: Miruna nowozelandzka (łac. Macruronus novaezelandiae)
Miruna nowozelandzka zamieszkuje wody południowo-zachodniego Pacyfiku wokół wybrzeży Nowej Zelandii oraz wzdłuż południowych wybrzeży Australii. Czasami podaje się, że występuje również w pobliżu południowych wybrzeży Ameryki Południowej lecz w takich przypadkach jest zazwyczaj mylona z miruną patagońską - poprawna nazwa: buławik patagoński (łac. Macruronus magellanicus).
Dorosłe miruny przebywają zazwyczaj przy dnie na głębokościach od 200 do 700 metrów (max. 1000 m) wypływając sporadycznie nawet kilkaset metrów od dna. Żyją w ławicach. Osobniki młode przebywają zazwyczaj w płytszych wodach i można je spotkać w zatokach, estuariach a nawet w mieszanych wodach słonawych w ujściach rzek.
Miruna jest gatunkiem drapieżnym, młode osobniki żywią się początkowo zooplanktonem, dorosłe okazy polują przede wszystkim na mniejsze ryby z rodziny świetlikowatych ale także na skorupiaki oraz kałamarnice.
Miruny odbywają tarło w okresie od czerwca do sierpnia, przy czym nie wszystkie osobniki rozmnażają się co roku. Dorosła samica produkuje około miliona jaj, które wydala do toni wodnej gdzie dochodzi do zewnętrznego zapłodnienia przez samce. Ikra ma około 1 mm średnicy, jest miękka i unosi się swobodnie w toni dzięki zawartości tłuszczów - nie posiada wyodrębnionego żółtka. Zapłodnione jaja wykluwają się w wodzie o temperaturze 11-12 °C w przeciągu 55-60 godzin uwalniając pelagiczne larwy.
Miruna nowozelandzka poławiana jest przemysłowo głównie przez Australię, Japonię, Koreę, Nową Zelandię i Rosję. Stada miruny eksploatowane są w sposób zrównoważony. Zrównoważona eksploatacja stad miruny jest tym ważniejsza, że gatunek ten nie rozradza się każdego roku.
Miruna nowozelandzka uważana jest przez specjalistów za jeden z najlepszych gatunków ryb. Delikatne, białe i smaczne mięso bez ości sprawia, że rekomenduje się ją również jako idealną dla dzieci. Ryba ta zostaje wyfiletowana i zamrożona od razu po połowie, bezpośrednio na statku przetwórni, dzięki czemu zachowuje swoje właściwości i walory smakowe.
Wartości odżywcze mięsa miruny nowozelandzkiej w przeliczeniu na porcję 100 g:
| Wartość | % GDA | |
|---|---|---|
| Wartość energetyczna: | 371 kJ/ 88 kcal | 4% |
| Białko: | 16,8 g | 34% |
| Węglowodany: | 0 g | 0% |
| Tłuszcz: | 2,3 g | 3% |
Miruna nowozelandzka nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem i nie jest chroniona.
Niestety przemysłowe połowy miruny odbywają się dwoma metodami: trałem dennym oraz trałem pelagicznym. Pierwsza metoda połowów niszczy cenne siedliska denne, w których żyją inne gatunki roślin i zwierząt. Zniszczenia te powodują spadek różnorodności biologicznej mórz i oceanów.
Jeżeli chcesz mieć wpływ na ochronę środowiska naturalnego nie kupuj miruny poławianej trałem dennym - w zamian szukaj tej poławianej trałem pelagicznym oraz tej posiadającej certyfikat MSC.
Poprawna, naukowa polska nazwa miruny nowozelandzkiej to buławik nowozelandzki - nazwa miruna używana jest jako nazwa potoczna oraz handlowa.
Miruna nowozelandzka często mylona jest, lub też błędnie nazywana jako miruna patagońska, która jest oddzielnym gatunkiem - poprawna naukowa nazwa miruny patagońskiej to buławik patagoński a nazwa łacińska brzmi Macruronus magellanicus lub też Macruronus novaezelandiae magellanicus.
Poniżej znajdziesz nazwy gatunku ryby Miruna nowozelandzka w innych językach: