Opis wyglądu Występowanie Odżywianie Rozmnażanie Znaczenie gospodarcze Ochrona Ciekawostki Nazwy w językach obcych
Węgorzyca to gatunek średniej wielkości, drapieżnej, morskiej ryby z rodziny węgorzycowatych zamieszkującej zimne wody północno-wschodniego Atlantyku wraz z przyległymi akwenami: Morze Białe, Morze Północne i Bałtyk. Węgorzyce są jedynym żyworodnym gatunkiem ryb żyjących w Morzu Bałtyckim.
Samice węgorzycy są większe od samców, osiągają zazwyczaj 40 cm długości, największe okazy do 70 cm, samce natomiast mieszczą się w przedziale 25-50 cm. Przeciętna waga tych ryb nie przekracza 0,5 kilograma. Węgorzyce mają charakterystyczną budowę przypominającą nieznacznie budowę kijanki - łeb i okolice brzucha owalne w przekroju natomiast pozostała część tułowia przechodzącego w ogon mocno pionowo spłaszczona. Ubarwienie zazwyczaj brunatnozielone lub brunatne, w charakterystyczne nieregularne ciemne plamy wzdłuż boków ciała i na górnych płetwach. Brzuch jaśniejszy, białawy lub żółtawy, dolne płetwy z pomarańczowym lub czerwonawym odcieniem. Węgorzyca żywi się głównie wieloszczetami, mięczakami, skorupiakami, bezkręgowcami dennymi, ikrą i narybkiem innych gatunków oraz małymi rybami. Narybek żywi się zooplanktonem.
| Domena: | eukarionty |
| Królestwo: | zwierzęta |
| Typ: | strunowce |
| Podtyp: | kręgowce |
| Gromada: | promieniopłetwe |
| Rząd: | okoniokształtne |
| Rodzina: | węgorzycowate |
| Rodzaj: | Zoarces |
| Gatunek: | Zoarces viviparus |
Samice węgorzycy są większe od samców, osiągają zazwyczaj 40 cm długości, największe okazy do 70 cm, samce natomiast mieszczą się w przedziale 25-50 cm. Przeciętna waga tych ryb nie przekracza 0,5 kilograma.
Ryby te mają charakterystyczną budowę przypominającą nieznacznie budowę kijanki - łeb i okolice brzucha owalne w przekroju natomiast pozostała część tułowia przechodzącego w ogon mocno pionowo spłaszczona. Płetwy piersiowe owalne, płetwy brzuszne zredukowane, natomiast płetwa odbytowa i grzbietowa bardzo wydłużone przechodzące i złączone bezpośrednio z płetwą ogonową.
Węgorzyce mają drobne łuski, głęboko osadzone w skórze, rzadko rozmieszczone. Ubarwienie zazwyczaj brunatnozielone lub brunatne, w charakterystyczne nieregularne ciemne plamy wzdłuż boków ciała i na górnych płetwach. Brzuch jaśniejszy, białawy lub żółtawy, dolne płetwy z pomarańczowym lub czerwonawym odcieniem.
Węgorzyce są w stanie przeżyć pewien okres czasu bez wody w wilgotnym miejscu pod skałami lub wśród wodorostów (np. w trakcie odpływu) ze względu na ich zdolność do oddychania bezpośrednio powietrzem atmosferycznym.
Orientacyjna mapa występowania gatunku ryby: Węgorzyca (łac. Zoarces viviparus)
Węgorzyca zamieszkuje zimne wody północno-wschodniego Atlantyku wraz z przyległymi akwenami: Morze Białe, Morze Północne i Bałtyk. Rzadko spotykana na południe od Kanału La Manche i w Zatoce Biskajskiej.
Zamieszkuje płytkie wody przybrzeżne do głębokości ok. 40 metrów, często wchodzi w ujścia rzek. Przebywa głównie przy skalistych brzegach pod kamieniami, wśród glonów, w strefach odpływu, w mulistych nanosach, rzadziej nad piaszczystym dnem.
Węgorzyca to ryba drapieżna, żywi się głównie wieloszczetami, mięczakami, skorupiakami, bezkręgowcami dennymi, ikrą i narybkiem innych gatunków oraz małymi rybami. Narybek żywi się zooplanktonem.
Węgorzyce to ryby żyworodne. Tarło odbywa w porze letniej (sierpień-wrzesień). Po upływie około 4-6 miesięcy od zapłodnienia, co rzadko spotykane, w czasie najzimniejszych miesięcy w roku (styczeń-kwiecień), samica rodzi od kilkudziesięciu do max. 400 w pełni rozwiniętych sztuk narybku o długości 3-5 cm.
Stwierdzono, że w trakcie rozwoju w ciele matki, wykształcone z ikry młode osobniki po wchłonięciu pęcherzyków żółtkowych przysysają się paszczami do wylotu kanalików jajowodowych (każdy do oddzielnego) w celu pobierania swoistego płynu zawierającego składniki odżywcze (głównie białka, kwasy tłuszczowe i glukozę) oraz rozpuszczony tlen, który umożliwia im przeżycie w ciele matki długiego okresu ciąży. Dzięki tej cesze, węgorzyce są jedynym znanym na świecie gatunkiem ryb karmiącym swoje młode w sposób łudząco podobny do ssaków.
Węgorzyca nadaje się do spożycia ale ze względu na zielonkawe mięso i ości nie ma dużego znaczenia w przemyśle spożywczym. Na przełomie lat 80-tych i 90-tych XX wieku poławiano do 150 ton rocznie, obecnie około 58 ton (dane z 2005 roku).
W okolicach Zatoki Ryskiej węgorzyce często poławiane są przez wędkarzy zimą z pod lodu.
W Polsce węgorzyca nie jest objęta ochroną gatunkową.
Węgorzyce są jedynym znanym na świecie gatunkiem ryb karmiącym swoje młode w czasie ciąży.
Ryby te są jedynym żyworodnym gatunkiem ryb żyjących w Morzu Bałtyckim.
Dawniej gatunek ten był klasyfikowany jako Blennius viviparus.
Poniżej znajdziesz nazwy gatunku ryby Węgorzyca w innych językach: