Opis wyglądu Występowanie Odżywianie Rozmnażanie Znaczenie gospodarcze Ochrona Ciekawostki Nazwy w językach obcych
Seriola olbrzymia (skośnosmuga) to gatunek dużej, okoniokształtnej ryby morskiej z rodziny ostrobokowatych występującej w subtropikalnych morzach na całym świecie.
Seriola olbrzymia dorasta maksymalnie do 2 m długości. Posiada wydłużone, bocznie spłaszczone ciało. Głowa o słabo zakrzywionym profilu, małych oczach i długim pysku. Trzon ogonowy wąski, płetwa ogonowa silnie wcięta w kształcie pół-księżyca. Młodsze osobniki mają grzbiet srebrzystoniebieski lub srebrzystoszary, boki jaśniejsze czasami złociste, brzuch białawo-srebrzysty. Płetwy przezroczyste, ogonowa może być lekko żółtawa. Od karku do oczu biegną rozmyte ciemniejsze smugi. Starsze osobniki mogą "brązowieć" na grzbiecie oraz ciemnieć na górze głowy co czasami może przypominać założoną ciemną maskę. Jako drapieżniki, seriole olbrzymie żywią się rybami dennymi i pelagicznymi, ale nie gardzą też kałamarnicami i skorupiakami.
| Domena: | eukarionty |
| Królestwo: | zwierzęta |
| Typ: | strunowce |
| Podtyp: | kręgowce |
| Gromada: | promieniopłetwe |
| Rząd: | okoniokształtne |
| Podrząd: | okoniowce |
| Rodzina: | ostrobokowate |
| Rodzaj: | Seriola |
| Gatunek: | Seriola dumerili |
Seriola olbrzymia dorasta maksymalnie do 2 m długości. Ciało wydłużone, bocznie spłaszczone. Głowa o słabo zakrzywionym profilu, małych oczach i długim pysku. Łuski wzdłuż linii bocznej od 150 do 160, drobne, koliste. Dwie płetwy grzbietowe pierwsza krótka podparta 6 – 8 twardymi promieniami, druga długa podparta 34 – 39 miękkimi promieniami, kilka pierwszych wydłużonych. Płetwa odbytowa długa podparta 2 twardymi i 18 – 20 miękkimi promieniami. Trzon ogonowy wąski, płetwa ogonowa silnie wcięta w kształcie pół-księżyca.
Młodsze osobniki mają grzbiet srebrzystoniebieski lub srebrzystoszary, boki jaśniejsze czasami złociste, brzuch białawo-srebrzysty. Płetwy przezroczyste, ogonowa może być lekko żółtawa. Od karku do oczu biegną rozmyte ciemniejsze smugi. Starsze osobniki mogą "brązowieć" na grzbiecie oraz ciemnieć na górze głowy co czasami może przypominać założoną ciemną maskę.
Orientacyjna mapa występowania gatunku ryby: Seriola olbrzymia (łac. Seriola dumerili)
Seriola olbrzymia występuje w subtropikalnych morzach na całym świecie.
Na zachodnim Pacyfiku, gatunek ten był notowany w Południowej Afryce, w Zatoce Perskiej, w Japonii południowej i na Hawajach, na południe od Nowej Kaledonii i na wyspach w Mikronezji.
W zachodniej części Oceanu Atlantyckiego występowanie serioli odnotowywano od Nowej Szkocji w Kanadzie na północy aż do Brazylii na połoudniu w tym na Bermudach, w Zatoce Meksykańskiej i Morzu Karaibskim. Chociaż seriola olbrzymia jest często mylona z blisko spokrewnionym gatunkiem serioli gwinejskiej (łac. Seriola carpenteri), to zostało udokumentowane jej występowanie we wschodniej części Oceanu Atlantyckiego od wybrzeża Wielkiej Brytanii na pólnocy aż do Maroka na południu oraz w Morzu Śródziemnym.
Siedliska serioli olbrzymiej często związane są ze skalistymi rafami, dryfującymi szczątkami/śmieciami oraz w pobliżu wraków. Występuje na głębokościach od powierzchni do 150-200 metrów (w zależności od źródeł). Stwierdzono również jej obecność w wodach przybrzeżnych i terenach zalewowych u wybrzeży Florydy.
Badania wykazały, że niektóre większe populacje serioli są stałymi mieszkańcami wzdłuż wybrzeża Zatoki Meksykańskiej i Oceanu Atlantyckiego okalającego Florydę, podczas gdy inne populacje przemieszczają się z otwartych wód południowego Atlantyku w stronę wybrzeży w określonych porach roku.
Młode seriole olbrzymie żyją w ławicach, jednak stan ten zmienia się gdy ryby dorastają. Najstarsze osobniki są zazwyczaj samotnikami.
Jako drapieżniki, seriole olbrzymie żywią się rybami dennymi i pelagicznymi, ale nie gardzą też kałamarnicami i skorupiakami. Ryby, które zazwyczaj padają łupem serioli to selary (łac. Selar Crumenophthalmus) oraz sardynele i sardynki (Sardynele Aurita i Sardynele Pilchardus).
Młode osobniki serioli żywią się planktonem, larwami oraz innymi małymi bezkręgowcami.
Choć niewiele wiadomo na temat zwyczajów rozrodczych serioli olbrzymiej, uważa się, że ich migracje są powiązane z reprodukcją.
W zachodniej części Oceanu Atlantyckiego, tarło tego gatunku odbywa się od marca do czerwca. Miejscem tarła są zazwyczaj rafy koralowe i wraki o czym świadczy liczba młodych osobników serioli występujących wokół nich w miesiącach letnich.
Seriole olbrzymie uważane są za wartościowe ryby sportowe, ale są także popularne w rybołówstwie - świeże mięso serioli można kupić w handlu na Florydzie i w Meksyku. Ze względu na popularność tej ryby, niedawno poświęcono jej uwagę w sektorze akwakultury.
Mięso serioli może być spożywane smażone, pieczone z grilla, ale uważane jest za umiarkowanie dobre w smaku.
Należy pamietać, że spożycie serioli olbrzymiej może być źródłem bardzo niebezpiecznego zatrucia toksynami Ciguatera (kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej).
Gatunek nie jest zagrożony, jednak wzdłuż wybrzeżu Florydy wprowadzono limit połowów wędkarskich do 1 sztuki na dzień na osobę i wymiar ochronny - 28 cali.
Dla połowów rybackich wymiar ochronny to 36 cali a także okres ochronny od marca do maja w Zatoce Meksykańskiej oraz w kwietniu na wschodnim wybrzeżu.
Naturalni wrogowie serioli to większe ryby (np. tuńczyki żółtopłetwe oraz rekiny) a także ptaki wodne - zwłaszcza w stosunku do młodych osobników.
Seriole czasami zarażone są pasożytami. Chociaż wydaje się to nieapetyczne, robaki są nieszkodliwe dla ludzi i mogą być wycięte z ryby i wyrzucone przed przygotowaniem mięsa.
Pasożyty o łacińskiej nazwie Zeuxapta Seriolae zostały udokumentowane jako pasożytujące skrzela wyłącznie serioli - zarówno olbrzymiej jak i pokrewnych gatunków.
Poniżej znajdziesz nazwy gatunku ryby Seriola olbrzymia w innych językach: