Opis wyglądu Występowanie Odżywianie Rozmnażanie Znaczenie gospodarcze Ochrona Ciekawostki Nazwy w językach obcych
Sielawa to gatunek niedużej ryby słodkowodnej z rodziny łososiowatych zamieszkujący głównie jeziora w zlewisku Morza Bałtyckiego oraz w dorzeczu górnej Wołgi, ale rzadziej także w Anglii, Szkocji i jeziorze Waginer w Bawarii.
Sielawa posiada bocznie spłaszczone ciało, duże oczy i stosunkowo mały otwór gębowy. Grzbiet od brązowego przez ciemnoszary do niebieskawego, boki srebrzyste. Osiąga długość przeciętnie około 30 cm, maksymalnie 45 cm. Masa ciała maksymalnie ok. 1 kg. Prowadzi ławicowy tryb życia. Ciało sielaw żyjących w jeziorach ubogich w pokarm jest smuklejsze w porównaniu z osobnikami żyjącymi w wodach obfitujących w pokarm. Sielawa żeruje przez cały rok wyszukując chmary planktonu skorupiakowego.
| Domena: | eukarionty |
| Królestwo: | zwierzęta |
| Typ: | strunowce |
| Podtyp: | kręgowce |
| Gromada: | promieniopłetwe |
| Rząd: | łososiokształtne |
| Rodzina: | łososiowate |
| Podrodzina: | siejowate |
| Rodzaj: | Coregonus |
| Gatunek: | Coregonus albula |
Ciało bocznie spłaszczone, oczy duże, otwór gębowy stosunkowo mały. Na pierwszym łuku skrzelowym od 36 do 52 wyrostków filtracyjnych. Grzbiet od brązowego przez ciemnoszary do niebieskawego, boki srebrzyste. Osiąga długość przeciętnie około 30 cm, maksymalnie 45 cm. Masa ciała maksymalnie ok. 1 kg. Prowadzi ławicowy tryb życia. Ciało sielaw żyjących w jeziorach ubogich w pokarm jest smuklejsze w porównaniu z osobnikami żyjącymi w wodach obfitujących w pokarm.
Orientacyjna mapa występowania gatunku ryby: Sielawa (łac. Coregonus albula)
Zamieszkuje głównie jeziora w zlewisku Morza Bałtyckiego oraz w dorzeczu górnej Wołgi oraz miejscowo w Anglii, Szkocji i jeziorze Waginer w Bawarii. W Polsce częsta w czystych i chłodnych jeziorach. W Zatoce Fińskiej tworzy formę półwędrowną. Lubi głębokie i czyste jeziora o twardym dnie. Jest bardzo wrażliwa na zawartość tlenu w wodzie i przemieszcza się w zależności od stopnia jej natlenienia. Sielawa jest rybą stadną.
W ciągu dnia przebywa w ławicach w wodach pelagialnych, na głębokości 20–30 m, a o zmierzchu żeruje bliżej powierzchni. Żywi się planktonem. Sielawa żeruje przez cały rok wyszukując chmary planktonu skorupiakowego.
Dojrzałość płciową osiąga w 2–3 roku życia. Tarło odbywa od listopada do grudnia. Samica składa od 2–20 tys. jajeczek. Narybek przebywa w powierzchniowych warstwach wody. Samica przystępuje do tarła począwszy od trzeciego roku życia.
Białe mięso sielawy jest smaczne i wysoko cenione. Poławiana gospodarczo, może być przetwarzana świeża, wędzona i konserwowana.
Wymiar ochronny: 18 cm
Okres ochronny: 15 X – 31 XII
Alternatywna nazwa sielawy to muranka.
Blisko spokrewniony z sielawą gatunek Coregonus baunti występuje w niektórych szwedzkich jeziorach, a także w północnej Rosji aż po Syberię.
Poniżej znajdziesz nazwy gatunku ryby Sielawa w innych językach: