Opis wyglądu Występowanie Odżywianie Rozmnażanie Znaczenie gospodarcze Ochrona Ciekawostki Nazwy w językach obcych
Sieja (łac. Coregonus lavaretus) to ryba z rodziny łososiowatych klasyfikowana jako supergrupa szeroko rozprzestrzenionych gatunków lub jako pojedynczy gatunek występujący w jeziorach Bourget i Aiguebelette (Francja) oraz Jeziora Genewskiego.
Ciało śledziowate, zależnie od lokalnej rasy mniej lub bardziej wysmukłe. Grzbiet niebieskawozielony do ciemnozielonego. Boki i brzuch białe lub srebrzyście lśniące. W jeziorach ubogich w pokarm występują karłowate formy osiągające długość 10-20 cm, średnia długość wynosi 30-50 cm, maksymalnie około 60 cm. W jeziorach odżywiają się głównie skorupiakami, przemieszczającymi się ku powierzchni wody larwami owadów i ich poczwarkami. Nie gardzą także wylęgiem ryb i ich ikrą. W płytkich jeziorach i rzekach zjadają również organizmy denne.
| Domena: | eukarionty |
| Królestwo: | zwierzęta |
| Typ: | strunowce |
| Podtyp: | kręgowce |
| Gromada: | promieniopłetwe |
| Rząd: | łososiokształtne |
| Rodzina: | łososiowate |
| Podrodzina: | siejowate |
| Rodzaj: | Coregonus |
| Gatunek: | Coregonus lavaretus |
Ciało śledziowate, zależnie od lokalnej rasy mniej lub bardziej wysmukłe. Głowa mała, o spiczastym, często nawet wyciągniętym w kształcie nosa pysku. Łuski większe niż u łososiowatych, linia boczna pełna. Wąsko wycięty otwór gębowy sięga do przedniej krawędzi oka; w zależności od rasy ma on położenie końcowe bądź dolne. Na pierwszym łuku skrzelowym 25-39 (najczęściej 30-34) długich, gęsto osadzonych wyrostków filtracyjnych. Grzbiet niebieskawozielony do ciemnozielonego. Boki i brzuch białe lub srebrzyście lśniące. W jeziorach ubogich w pokarm występują karłowate formy osiągające długość 10-20 cm, średnia długość wynosi 30-50 cm, maksymalnie około 60 cm.
Orientacyjna mapa występowania gatunku ryby: Sieja pospolita (łac. Coregonus lavaretus)
Do niedawna pod nazwą Coregonus lavaretus opisywana była większość euroazjatyckich oraz część północnoamerykańskich siejowatych. Obecnie przyjmuje się, że populacje wyjściowe pochodzą z jezior Bourget i Aiguebelette (Francja) oraz Jeziora Genewskiego. Poniżej tradycyjne ujęcie występowania.
Wielka Brytania, zlewisko Morza Bałtyckiego, północna Rosja, Alpy, jezioro Łebsko na Pomorzu. Tworzy zarówno formy osiadłe jak i wędrowne. Z syberyjskich rzek znane są osiadłe, karłowate formy tego gatunku.
W jeziorach odżywiają się głównie skorupiakami, przemieszczającymi się ku powierzchni wody larwami owadów i ich poczwarkami. Także wylęgiem ryb i ich ikrą. W płytkich jeziorach i rzekach zjadają również organizmy denne.
Forma wędrowna (np. w Bałtyku), wchodzi na tarło do zalewów i dolnego biegu rzek. Pora tarła, zależnie od typu wód, bardzo różna, najczęściej jednak od września do grudnia. Również populacje zamieszkujące jeziora podejmować mogą wędrówki tarłowe do wpadających do nich rzek. Z drugiej strony sieja z Jeziora Bodeńskiego trze się około połowy grudnia w strefie wolnej wody na dużych głębokościach.
Poławiana dla smacznego mięsa.
Wymiar ochronny: 35 cm, 40 cm w Bałtyku
Okres ochronny: od 15.X do 31.XII
Dobowy limit połowu: 4 szt. (łącznie z węgorzem i linem)
Inne rzadko używane nazwy to: głąbiel, brzona, sułwica.
Zasadniczo wyróżnia się trzy gatunki sieji:
Poniżej znajdziesz nazwy gatunku ryby Sieja pospolita w innych językach: