Opis wyglądu Występowanie Odżywianie Rozmnażanie Znaczenie gospodarcze Ochrona Ciekawostki Nazwy w językach obcych
Okoń to gatunek średniej wielkości, drapieżnej ryby słodkowodnej zamieszkującej Europę z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, Szkocji, zachodniej Skandynawii, południowych i środkowych Włoch i zachodniej części Bałkanów oraz Azję aż do rzeki Kołymy. Aklimatyzowany w Australii.
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4 kg. Ciało wysokie, bocznie spłaszczone. Łuski małe, ktenoidalne, mocno osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe zakończone ostrymi kolcami, a ich górna krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy duży, przedni, tylna krawędź szczęki sięga do oka. Grzbiet ciemnozielony, boki jasnozielone. Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych, ciemnych smug, brzuch biały lub żółtawy. Ubarwienie zmienne w zależności od miejsca przebywania. Narybek żywi się planktonem, później ikrą innych ryb (zwłaszcza karpiowatych). Dorosłe osobniki zjadają głównie ryby oraz większe bezkręgowce.
| Domena: | eukarionty |
| Królestwo: | zwierzęta |
| Typ: | strunowce |
| Podtyp: | kręgowce |
| Gromada: | promieniopłetwe |
| Rząd: | okoniokształtne |
| Podrząd: | okoniowce |
| Rodzina: | okoniowate |
| Rodzaj: | Perca |
| Gatunek: | Perca fluviatilis |
Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4 kg. Ciało wysokie, bocznie spłaszczone. Łuski małe, ktenoidalne, mocno osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe zakończone ostrymi kolcami, a ich górna krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy duży, przedni, tylna krawędź szczęki sięga do oka. Grzbiet ciemnozielony, boki jasnozielone. Na grzbiecie i bokach 5–9 poprzecznych, ciemnych smug, brzuch biały lub żółtawy. Pierwsza płetwa grzbietowa szara z ciemną plamą w tylnej części, druga płetwa zielonkawożółta przezroczysta, płetwy piersiowe żółtawe, pozostałe płetwy jaskrawoczerwone. Tęczówka oka żółta. Ubarwienie zmienne w zależności od miejsca przebywania, osobniki żyjące w płytkich prześwietlonych wodach są bardziej jaskrawo ubarwione od tych żyjących w ciemnych, głębokich wodach.
Orientacyjna mapa występowania gatunku ryby: Okoń (łac. Perca fluviatilis)
Europa z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, Szkocji, zachodniej Skandynawii, południowych i środkowych Włoch i zachodniej części Bałkanów oraz Azja aż do Kołymy. Aklimatyzowany w Australii. Występuje zarówno w wodach płynących jak i stojących a także w słonawych wodach przybrzeżnych. Młodsze osobniki często tworzą ławice, starsze żyją w niewielkich grupach bądź samotnie.
Narybek żywi się planktonem, później ikrą innych ryb (zwłaszcza karpiowatych). Dorosłe osobniki zjadają głównie ryby oraz większe bezkręgowce.
Trze się w IV–V czasem w VII, na płyciznach. Samica składa nocą 15000–20000 ziaren ikry, która jest przyklejana do kamieni, zanurzonych gałęzi, roślin wodnych itp. w postaci wstęg o długości 1–2 m i szerokości do 2 cm. Wylęg po 14–17 dniach. Świeżo wylęgłe larwy mierzą 3–6 mm i posiadają jajowatego kształtu woreczek żółtkowy zawierający kroplę tłuszczu, która umożliwia im unoszenie się na wodzie.
Nie posiada większego znaczenia gospodarczego. Bardzo chętnie łowiony przez wędkarzy na spinning (obrotówki, woblery, twistery, paprochy), spod lodu (na mormyszkę), oraz na żywą i martwą rybkę, ale także na spławik, grunt i na muchę. Jest to o tyle wdzięczna ryba dla wędkarzy, że jak bierze to... na wszystko da się ją złowić.
W Polsce nie podlega ochronie, co przyczyniło się do stałego zmniejszania jego populacji. W większości okręgów PZW wprowadzono minimalny wymiar ochronny - ok. 15-18 cm.
Okoń europejski zapada w nocy w swego rodzaju „stan głębokiego snu”. W tym czasie przebywa przy dnie zbiornika opierając się o dno płetwami brzusznymi i ogonową. Na ten okres „zwija” swoją płetwę grzbietową. Sen ten jest na tyle głęboki, że nie wytrąci i nie wystraszy z niego nawet jasny snop światła. Po obudzeniu, które trwa przez kilka minut ponownie ją rozkłada.
Przez wędkarzy często nazywany "garbusem".
Poniżej znajdziesz nazwy gatunku ryby Okoń w innych językach: