Lin

łac. Tinca tinca



Lin - co to za ryba?

Lin to gatunek niedużej ryby słodkowodnej z rodziny karpiowatych występujący w niemal całej Europie prócz Islandii, północnej Szkocji, północnej Skandynawii i Dalmacji. Spotykany również w wodach lekko słonawych, np. w przybrzeżnej strefie Bałtyku. Bardzo odporny na niską zawartość tlenu.

Osiąga długość 30-40 cm i masę ciałą 1-2 kg, wyjątkowo do 70 cm i 7,5 kg (Węgry, Rumunia). Ciało lina jest krępe, wygrzbiecone, okrągłe w poprzecznym przekroju, pokryte drobnymi łuskami, głęboko osadzonymi w pokrytej śluzem skórze. Płetwy charakterystycznie zaokrąglone. Oczy stosunkowo małe, okrągłe. Otwór gębowy poziomy, w jego kącikach po jednym krótkim i miękkim wąsiku. W okresie młodocianym lin zjada plankton. Później pokarm jego stanowią małe zwierzęta denne (robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki), rośliny, a także na pół przegniłe ich części. Zimą nie przyjmuje pokarmu.


Systematyka

Domena:eukarionty
Królestwo:zwierzęta
Typ:strunowce
Podtyp:kręgowce
Gromada:promieniopłetwe
Rząd:karpiokształtne
Rodzina:karpiowate
Rodzaj:Tinca
Gatunek:Tinca tinca

Lin - Opis wyglądu ryby

Osiąga długość 30-40 cm i masę ciałą 1-2 kg, wyjątkowo do 70 cm i 7,5 kg (Węgry, Rumunia). Ciało lina jest krępe, wygrzbiecone, okrągłe w poprzecznym przekroju, pokryte drobnymi łuskami, głęboko osadzonymi w pokrytej śluzem skórze. Płetwy charakterystycznie zaokrąglone. Oczy stosunkowo małe, okrągłe. Otwór gębowy poziomy, w jego kącikach po jednym krótkim i miękkim wąsiku.
Jest jedną z niewielu ryb europejskich, u których występuje wyraźny dymorfizm płciowy, płetwy brzuszne u samca są znacznie większe niż u samicy (przygięte do ciała sięgają za odbyt, u samicy zaś w ogóle do niego nie dochodzą) i mają grubsze promienie.
Grzbiet jest ciemny, szarozielony, boki oliwkowozielone, zielone lub żółtozielone ze złotym połyskiem, brzuch kremowobiały lub żółty. Płetwy ciemnoszare lub czerwonofioletowe. Tęczówka oka czerwona. Osobniki żyjące w silnie zarośniętych wodach mają ubarwienie ciemniejsze, zaś te żyjące w płytkich, przejrzystych wodach są znacznie jaśniejsze i mają czerwonawe okolice warg.

Lin - Występowanie

Orientacyjna mapa występowania gatunku ryby: Lin (łac. Tinca tinca)

Występuje w niemal całej Europie prócz Islandii, północnej Szkocji, północnej Skandynawii i Dalmacji. W Azji spotykany na Syberii. Spotykany w wodach słonawych, np. w przybrzeżnej strefie Bałtyku.
Występuje w praktycznie każdym rodzaju wód stojących i płynących, jednak najchętniej żyje w ciepłych, płytkich, silnie zarośniętych wodach stojących (tzw. jeziora linowo-szczupakowe). Bardzo odporny na niską zawartość tlenu. Jest gatunkiem ciepłolubnym, aktywniejszym nocą. Zimę spędza zagrzebany w mule.

Lin - Odżywianie

W okresie młodocianym zjada plankton. Później pokarm jego stanowią małe zwierzęta denne (robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki), rośliny, a także na pół przegniłe ich części. Zimą nie przyjmuje pokarmu.

Lin - Rozmnażanie

Tarło, od końca V do VII, odbywa się na ciepłych, silnie zarośniętych płyciznach. Samica składa nawet do 900 tys. jaj o średnicy około 1 mm, przylepiając je do roślin wodnych. Młode wylęgają się po 3-8 dniach i pozostaje w miejscu wylęgu przez 14-17 dni. Dojrzałość płciową osiągają po 3–4 latach.


Lin - Znaczenie gospodarcze

Lin poławiany jest zarówno przez rybaków jak i wędkarzy. Jest chętnie spożywany ze względu na smaczne mięso. Powszechnie hodowany jest w stawach rybnych, z reguły wraz z karpiem. Hodowlany jest szereg ras ozdobnych (złotych, czerwonych, białych lub pomarańczowych, oraz pozbawionych łusek lub z wyłużonymi płetwami), często spotykanych w przydomowych oczkach wodnych i stawach.

Lin - Ochrona

Wymiar ochronny: 25 cm
Okres ochronny: nie ma

Lin - Ciekawostki

Inne nazwy: pszenicznik, oczeretniak oraz kaliniak.

Nazwy gatunku ryby Lin w językach obcych

Poniżej znajdziesz nazwy gatunku ryby Lin w innych językach:

  • Afrikaans: Seelt
  • Alemannisch: Schlaie
  • العربية: التنش
  • Azərbaycanca: Lilbalıq, qızılı lilbalıq, tinqa
  • Башҡортса: Ҡарабалыҡ, Ҡара балыҡ
  • Беларуская: Лінь
  • Беларуская (тарашкевіца)‎: Лін
  • Български: Лин, Линът, каленикът
  • Català: Tenca
  • Чӑвашла: Хура карас
  • Cebuano: Tinca
  • Čeština: Lín obecný, Lien
  • Cymraeg: Sgreten
  • Dansk: Suder
  • Deutsch: Schleie, Schlei, Alia, Goldschleie, Liebe, Schleiche, Schleichfisch, Schleichkarpfen, Schleiforelle, Schlein, Schley, Schlie, Schlien, Schlüpfling, Schuster, Slia, Slie
  • Eesti: Linask
  • Ελληνικά: Χρυσόψαρο, Μαυρόψαρο, Λασπόψαρο, Γλήνι, Γληνάρι, Γιούφτος
  • English: Tench, Doctor fish, Doctor-fish, Green tench
  • Эрзянь: Тутко
  • Español: Tenca,
  • Esperanto: Tinko
  • Euskara: Tenka
  • فارسی: لای‌ماهی
  • Français: Tanche, Aiguillon, Aiguillons, Beurote, Schleie, Tanch, Tanche de Mongolie, Tancho, Tenco, Tinche
  • Frysk: Mûdhûn
  • Gaeilge: Cúramán
  • Hrvatski: Linjak, Linj, Šlajn, Šlanj
  • Ido: Tencho
  • Íslenska: Grunnungur
  • Italiano: Tinca,
  • ქართული: ლოქორია
  • Қазақша: Оңғақ
  • Кырык мары: Таты
  • Latviešu: Līnis
  • Lëtzebuergesch: Schlei
  • Lietuvių: Lynas
  • Magyar: Compó
  • Мокшень: Тутка
  • Nederlands: Zeelt
  • 日本語: テンチ
  • Norsk bokmål: Suter, Sudre
  • Олык марий: Тото
  • Polski: Lin, pszenicznik, oczeretniak, kaliniak
  • Português: Tenca, Tinca
  • Română: Lin, Linul, Tenca
  • Русиньскый: Линь, циґаньска рыба
  • Русский: Линь
  • Scots: Tench
  • Shqiptar: Lina, Linë
  • Slovenčina: Lien obycajný
  • Slovenščina: Linj
  • Српски / srpski: Linjak
  • Srpskohrvatski / српскохрватски: Linjak, linj, linis
  • Suomi: Suutari
  • Svenska: Sutare, Lindare
  • Татарча/tatarça: Карабалык
  • Türkçe: Kadife balığı, Yeşil sazan
  • Українська: Лин
  • Tiếng Việt: Cá hanh, cá chép nhớt, cá tinca
  • West-Vlams: Tienke
  • Žemaitėška: Līns
  • 中文: 丁鱥



Udostępnij tę stronę znajomym:

AtlasRyb.online
© 2012 - 2024

x