Kiełb krótkowąsy, kiełb

łac. Gobio gobio



Kiełb krótkowąsy, kiełb - co to za ryba?

Kiełb krótkowąsy (łac. Gobio gobio) to gatunek małej ryby słodkowodnej zamieszkującej Europę z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, północnych i południowych Włoch, Grecji, północnej Szkocji, Norwegii i północnej Szwecji.

Osiąga najczęściej długość 8–14 cm. Nieliczne osobniki osiągają maksymalnie 20 cm. Ciało jest wrzecionowate, wygrzbiecone i lekko bocznie spłaszczone, pokryte dużymi łuskami. Na górnej szczęce dwa charakterystyczne krótkie wąsiki sięgające najwyżej do oka. Grzbiet jest barwy brązowo-czarniawej, brązowo-niebieskawej bądź brązowo-zielonkawej. Boki są jaśniejsze, srebrzyste lub żółtawe z pasem 6-12 dużych, ciemnych plam barwy niebieskiej, aż do fioletowej. Płetwy szarawo-żółte lub bladoróżowe. Młode osobniki odżywiają się planktonem i małymi larwami owadów. Później odżywia się rozmaitymi bentosowymi bezkręgowcami.


Systematyka

Domena:eukarionty
Królestwo:zwierzęta
Typ:strunowce
Podtyp:kręgowce
Gromada:promieniopłetwe
Rząd:karpiokształtne
Rodzina:karpiowate
Rodzaj:Gobio
Gatunek:Gobio gobio

Kiełb krótkowąsy, kiełb - Opis wyglądu ryby

Osiąga najczęściej długość 8–14 cm. Nieliczne osobniki osiągają maksymalnie 20 cm. Ciało jest wrzecionowate, wygrzbiecone i lekko bocznie spłaszczone, pokryte dużymi łuskami (ok. 40 w linii bocznej). Linia brzucha prosta. Głowa długa, jej spodnia strona jest pozbawiona łusek (poza środkową częścią gdzie te czasami występują), pysk tępy, otwór gębowy dolny. Oczy duże. Na górnej szczęce dwa charakterystyczne krótkie wąsiki sięgające najwyżej do oka. Płetwa ogonowa jest rozwidlona. Grzbiet jest barwy brązowo-czarniawej, brązowo-niebieskawej bądź brązowo-zielonkawej. Boki są jaśniejsze, srebrzyste lub żółtawe z pasem 6-12 dużych, ciemnych plam barwy niebieskiej, aż do fioletowej. Płetwy szarawo-żółte lub bladoróżowe. Płetwa ogonowa jest nakrapiana małymi, ułożonymi w kilku, biegnących równolegle do wycięcia w płetwie rzędach, plamkami.

Kiełb krótkowąsy, kiełb - Występowanie

Orientacyjna mapa występowania gatunku ryby: Kiełb krótkowąsy, kiełb (łac. Gobio gobio)

Europa z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, północnych i południowych Włoch, Grecji, północnej Szkocji, Norwegii i północnej Szwecji. Gatunek charakterystyczny dla rzek o żwirowym i piaszczystym dnie, pospolity także w jeziorach, zwłaszcza w strefie przyboju. Bywa hodowany w akwariach.

Kiełb krótkowąsy, kiełb - Odżywianie

Młode osobniki odżywiają się planktonem i małymi larwami owadów. Później odżywia się rozmaitymi bentosowymi bezkręgowcami. Pokarmu poszukuje gromadnie za dnia, w płytkiej wodzie na piaszczystym i żwirowym dnie.

Kiełb krótkowąsy, kiełb - Rozmnażanie

Dojrzewa płciowo w wieku 2-3 lat. Trze się w maju i czerwcu. Ikra o średnicy ok. 1,5 mm składana jest w ilości 1000–3000 sztuk, na kamieniach i zatopionych korzeniach. Narybek wykluwa się po około 8 dniach, żyje na płyciznach, gromadnie, żywiąc się początkowo bardzo drobnym pokarmem. Kiełb żyje do 7 lat.


Kiełb krótkowąsy, kiełb - Znaczenie gospodarcze

Niegdyś chętnie spożywany ze względu na bardzo smaczne mięso i łatwość złowienia.
Obecnie bardzo popularny jako przynęta na ryby drapieżne.

Kiełb krótkowąsy, kiełb - Ochrona

W Polsce nie posiada wymiaru ani okresu ochronnego.

Kiełb krótkowąsy, kiełb - Ciekawostki

Inne nazwy: graban, koblik, wiok, rudzik, forela, kobel, kowbel, płonica, gobiuk, piaskorób, zmarzlica, rusik.

Oficjalnie nie wie tego nawet prof. Miodek skąd się wzięło powiedzenie „kiełbie we łbie”. Uważa się jednak potocznie, że niepoważna i niezrównoważona jest osoba, która je ma. Może chodzi tu o skojarzenie, że komuś, w głowie, myśli kłębią się i kręcą chaotycznie jak kiełbie przeszukujące dno rzeki w poszukiwaniu pożywienia?

Nazwy gatunku ryby Kiełb krótkowąsy, kiełb w językach obcych

Poniżej znajdziesz nazwy gatunku ryby Kiełb krótkowąsy, kiełb w innych językach:

  • Alemannisch: Gresslig
  • Башҡортса: Ташбаш, ҡомтөркөс
  • Беларуская: Пячкур звычайны
  • Български: Обикновена кротушка, воденичарка, дерменджийка
  • Català: Gobi
  • Чӑвашла: Ыраш пăтри
  • Čeština: Hrouzek obecný
  • Cymraeg: Llyfrothen Dŵr Croyw
  • Deutsch: Gründling, Kresse, Kressling, Kreßling
  • Eesti: Rünt, harilik rünt
  • Ελληνικά: Χρύσκος
  • English: Gudgeon
  • Español: Gobio
  • Esperanto: Gobio
  • Euskara: Zarbo arrunt
  • فارسی: کپور کف‌زی
  • Français: Goujon commun
  • Հայերեն: Սովորական քառթակ
  • Hrvatski: Krkuša, Pesjak, Brkaš, Globoček, Puzak, Sedrak
  • Ido: Gobio
  • Italiano: Gobione
  • ქართული: ჩვეულებრივი ციმორი
  • Кырык мары: Кадама
  • Lietuvių: Paprastasis gružlys, grùžlis, grùžė, gružė̃, grùžas, kilbùkas, kelbùkas, kìlbas, kélbas
  • Magyar: Fenékjáró küllő
  • Мокшень: Шуварбек, шуварпеконя, шуварин
  • Nederlands: Riviergrondel
  • Norsk bokmål: Sandkryper, grundling
  • Português: Gobio, barbo-espanhol, góbio
  • Română: Porcușor, Porcușorul
  • Русский: Обыкновенный пескарь
  • Slovenčina: Hrúz škvrnitý, hrúz obyčajný
  • Српски / srpski: Кркуша, говедарка, бркуља, мренче, положарка, грунгл, пиштавац, грундлић
  • Suomi: Törö
  • Svenska: Sandkrypare
  • Türkçe: Dere kaya balığı
  • Удмурт: Ӧлёк
  • Українська: Пічкур звичайний
  • Tiếng Việt: Cá bống mú
  • Žemaitėška: Roboilis, goirė, grondols, grondolīs



Udostępnij tę stronę znajomym:

AtlasRyb.online
© 2012 - 2024

x